نمیدونم اسمش حسادته یا هر چی که اسمشو بزارین..ولی درکل خوبی بقیه رو میخوام ولی درکنارش دلمم میخواد خوشبخت ترین باشم همیشه خوش باشم..
مدام زندگی خودمو با دیگران مقایسه میکنم اینم بگم خودم تو زندگیم چیزی کم ندارم شوهرم مرد خوبیه ولی وقتی با کسی مقایسه ش میکنم یا زندگی مونو با کسی مقایسه میکتم اعصابم بهم میریزه همش سر چیزای بیخود باهاش دعوا میکنم مستقیم هم بهش نمیگم دلیلم فلان چیزه😞
میخوام ببینم شما هم اینطورین یا نه چ جوری بروز میدین چ جوری کنترل میکنین😟
اینم میدونم ک نباید باطن زندگیمو با ظاهر زندگی دیگران مقایسه کنم ولی نمیدونم این حیه لعنتی چیه ک مدام مقایسه میکنم
تایه حدی اره بعدشم توبه میکنم ازین ناشکریا
عزیزم همه اینجورین. منم اینجوریم تازه تو دل خودم میگم کاشکی فلان خواستگارو قبول کرده بودم چقدر وضعم بهتر بود یا خانوادش فلان بودن خیلی وقتا هم پیش اومده با اون کسایی که مقایسه میکردم چیزایی دربارشون فهمیدم که قبلش نمیدونستم
این حس کاملا طبیعیه،چون انسان سیری ناپذیره و بعیدم میبینم با سیستم بدبخت کنندگی جامعه
بشه حس اغنا و بی نیازی داشت. 🙁
نه اصلا
ولی تو فامیلاش ۳تاهمسن هستیم اونا خیلی مارو مقایسه می کنن
مثلا میگن شماخونه خریدید همون اول یا مثلا یکیشون ب شوهرش می گفت چرا مثه فلانی تو جمع صدام نمی کنی
این چندتا همسن منو بیچاره کردن
نه خدا رو شكر اهل مقايسه و حسرت خوردن نيستم خيلي اخلاق بد دارم ولي اينو شاملش نميشم
اصلن مقایسه نمی کنم چون من بعضی چیزا دارم او نداره بعضی چیزا اون داره من ندارم نمیشه قضاوت کردبجای اینکه حسرت بخورم لذت می برم از داشته هام این خیلی بهتره
من به هیچکس حسادت نمیکنم زندگیمو با کسی مثایسه نمیکنم چون همیشه میگم خوب خدا برام اینو میخواد چرا خودمو بکشم ولی اگه کسی موفقیت چشم گیری داشته باشه ازش میپرسم چیکار کردی که تونستی موفق بشی و اینکه تلاش میکنم منم موفق بشم همین
هییییی همه ی ما به نوعی کمبود داریم اگه یک گوشه از زندگی رو بگیریم
اون گوشه ی دیگش در میره
قبلا اصلللللللااینجوری نبودم ولی جدیدا هرازگاهی
نکه حسادت کنما چون اصلاادم حسودی نیستم
اما بعضیارو میبینم میگم پس من چی
من اصلا وابدا این حسو ندارم
بعضی وقتا خودمم تعجب میکنم که اصلا برام مهم نیست که فلانی چی داره من ندارم
همیشه هم آرامش دارم خداروشکر
