دوستم زمانی که من باهاش آشنا شدم افسردگی داشت و اون دوران کلا مکالمه ما راجب حال بد اون بودو یا هروقت باهاش بیرون میرفتم همش گریه میکرد آخرش می‌گفت ببخشید حال تورم بد میکنم منم خب میرفتم بیرون ک بهم خوش بگذره ولی میگفتم اشکال نداره دوست باید تو سختیا کنار آدم باشه اینو همون موقع هم به خودش گفتم گذشت این حال بدش 1سال اول رابطمون طول کشید بعد از یک سال حالش خوب شد دیگه اینطوری نبود چند ماه بود که همه چیز عالی بود و باهم واقعا خوب بودیم اما بعد 3 4 ماه برای من یه مشکلی پیش اومد که من دیگه کلی ناراحت بودم و گاهی افسرده چندبار اول شاید حدود یکماه بهم توجه میکرد ولی بعدش رفتم یه دوست صمیمیه دیگه پیدا کرد و با اون صمیمی تر از من شد و تهش حال بد منم کلی طول کشید ولی اون فقط ماه اولو کنارم بود و بقیشو مثه یه دوست عادی هر از گاهی میپرسید خوبی یا نه یکبار که خیلی حالم بد بود سر یه دعوایی حق و ب اون دوست جدیدش داد و من پیشش گریه کردم و گفتم یادته اون موقع ها تو حالت بد بود حالا حال من خیلی بده نیاز دارم کنارم باشی چیزی نگفت گفت اوکی ولی بعدش سر یه موضوع جزیی که بینمون شد گفت تو منت گذشته هارو به سرم کوبیدی کاش نمی‌کردی که منت بزاری گفتم من هدفم منت گذاشتن نبود میخواستم بگم همون‌طور که اون موقع ها من حواسم به تو بود توهم حواست به من باشه و ازم نپذیرفت ولی چیز بهم نگفت بعدش بصورت دوطرفه دیگه از هم پیگیر نشدیم و عملا دیگه دوست نیستیم حق با کی بود؟چند بار بهم گفته بود اگر اون سال تورو نمی‌دیدم تو باشگاه و باهات آشنا نمیشدم اتفاقای بدی برام میوفتاد و تو نجاتم دادی ولی واسه حال بد من شاید ۱۰درصد از خودشو گذاشت درحالی که من براش ۱۰۰گذاشته بودم این ناراحتم میکنه که حس میکنم منو فقط برای سختیا میخواست و خوشی هاش با بقیه س یا تا وقتی منو دوست داشت که خوب بودم و خوشحال و حالا که یکم حالم خوب نیست بدردش نمیخورم،دلم گرفته نظرتون چیه بیاید حرف بزنیم
قطع ارتباط کن باهاش
منم یه دوست صمیمی داشتم اینجور بود
دیه ارتباط ندارم باهاش
هعییی دنیا همینه
غذای توی ظرف رو که می‌خورن و تموم میشه به اون ظرف میگن بشقاب کثیف
اینو باید بپذیری همه که مثل تو خوب نیستن عزیزم
واقعا رفاقتو در حقش بجا آوردی ولی اون انگار خیلی بی معرفته
مطمئن باش باز حالش بد شه میاد سمت تو اما تو هم مثل خودش رفتار کن ..کلا قطع رابطه کن
آرە منم همین حس رو ازش گرفتم...نمیدونم من کلا با دوست جدید حال‌نمیکنم
نمیتونم دوست جدید صمیمی بشم همون درحد تماس و احوالپرسی
بەزور میخوان باهام صمیمی شن ولی انقد ضربە خوردم انقد ناامید شدم از دوست جدید ،کە ترجیح میدم تنهاییمو
منم تقریبا دوسال پیش با همکارم تقریبا دوست شدیم و خیلی شرایط مشابهی داشتیم و همین مارو به هم خیلییییی نزدیک کرد و هرروز گلایه و شکایت و کلی انرژی منفی و طوری که منم مثل خودش کرد و واقعا دید من و حال منم خیلی خراب شد و بعد کم کم خودشو از من دور کرد و یک حرفای بیخودی که غیر مسقیم بهم گفت که مناسب نبود و الان ۷ ماه هست دیگه باهاش رابطه ای ندارم و گذاشتم کنار واقعا از خودم تعجب میکنم چطوری اجازه دادم کار به اینجا بکشه و واقعا آدم گاهی اشتباه میکنه که بهتر زودتر متوجه شدم و تموم شد
بنظرتون حرف من منت گذاشتن بود؟بعدم اون اوایل که من هرکاری که کردم که حالش خوب شده نه کاری برام کرده بود که بهش مدیون باشم مثلا نه شناخت چندانی ازش داشتم ولی الان که حاله من بد بود اون نباید به این فکر کنه که هم همون می‌شناسیم هم من تو سختیاش تنهاش نزاشتم؟
بنظر من منت همینه دیگه
همه مثلهم نیستن اون تو نیست
تو یه ادم دیگه با شخصیت متفاوت هستی با شرایط متفاوت و خونواده متفاوت
دوستت سابقه افسردگی داره و شخصیتش هم با تو فرق داره
شاید همین یه ماه هم براش سخت بوده
دوستی تون رو به هم زد؟
افسردگی باید با مشاور و. .. حل کرد نه فقط همه چیز بخواد با یه نفر درمان بشه
اکثر آدما همین طورن.تا وقتی حالت خوبه باهات هستن.
منم یه همکار منفی و سمی دارم که همش انرژی منفی میده و حتی وقتی حالت بده با حرفاش و مثلاً راهنمایی هاش حالت رو بدتر میکنه و فقط دوست داره بهت بفهمونه تو بدی و تو‌مقصری.از این آدما باید دوری کرد چون حال خودت هم بدتر میشه.
