نگید که هرکس سختی های خودشو داره که همیشه اینطوری نیست
من یه شخصی میشناسم که نه قیافه خوبی داره نه زندگی خوب، میاد خونه مردم کار میکنه تا پول اجاره خونه رو بده چند ماهه یه تیکه گوشت هم نخوردن و پسرش با گریه بهش میگه دلم گوشت میخواد
یا من قضیه ای شنیدم که پسره بخاطر اینکه مادرش براش برنج درست کنه درس میخونه و نمره ۲۰ رو میگیره و مادره مجبور میشه از همسایه قرض بگیره چون نداشته.. پسره برنج رو نخورده پدرش میگه برنجو از کجا اوردی مادره میگه قرض گرفتم پدره دعوا میکنه تا اینکه پسره میگه من بهش گفتم برنج درست کنه مامانمو دعوا کنم تا اینکه پدره عصبی میشه و پسرشو هل میده و پسره سرش به میخوره به یه لبه تیزی و میمیره :))
اونوقت من کسیو میشناسم که قیافش خیلی خوبه تو خانواده پولداری بدنیا اومده و با عشقش ازدواج کرده و یه دختر قشنگی اورده
اسلام میگه خدا عدالت داره ولی من هیچوقت معنیشو نفهمیدم؛ اینا یعنی عدالت؟ پس من طرفدار بی عدالتی ام!
اگه هم قرار باشه تو اون دنیا عادل بودنشو نشون بده، خب کسی که تو خانواده فقیر بزرگ میشه احتمال دزد شدنشم خیلی بالاست اما اون کسی که تو خانواده پولدار و خوبی بزرگ شده هیچ بهانه ای برای گناه کردن (از روی عقده) نداره اما خدا میگه تمامی اشتباهات رو در نظر میگیرم از اونور میگه من عادلم🙂
من خودم به چشم بی عدالتی رو دیدم حتی برای خودم!