نمیدونم براچی زنده ام بااین اوضاع

احساس حماقت دارم هیچ کاری تو زندگیم نکردم ازاول نوجوونیم تاالان همش توخونه وباحرص وغم گذروندم حتی حوصله ب شونه کردن موهامو نداشتم هیچوقت حرفای ساده بقیه رومخم میره انقد زبونم ندارم اصلا انگار لالم اگ زندگیم اینطور ادامه پیداکنه میخام بمیرم واقعا خسته شدم دیگ هیچی خوشحالمم نمیکنه 😞