همین چندوقت پیش بردم برا چکاپ یکسالگی
از اولم نق نقو بود
هییییییییچ کاری نمیتونستم بکنم هیییییییییییچ کاری
همش میگفتم پس مردم چکار میکنن
چجور غذا درست میکنن
اعصابم نمیکشید
گفتم مشکل بچه نیس خودم افسردگی گرفتم
رفتم دکتر
اما پسرم همونجوره
حالا شوهرم اینجا بود میبردش خونه مامانش مثلا از ۱۲میرفتن تا۶عصر
میگفت هنش بازی میکرد حتی یبارم نق نزده
بعد من ک میبینه مداااااام نق میزنه
عزیزم. بچه های. منم. پیش دیگران و در محیط جدید آروم هستند
البته که شیطونی های بسیار سخت پسر بزرگم بماند که بعد دو سالگی که سفت پا شد همه جا می‌ریخت می‌شکوند پرت میکرد می‌پاشید و ...و من پا به پا دنبالش بودم
هنوزم شیطونه فقط کمی بهتر عاقل تر شده باهاش مدارا میکنم تا بهتر شه
ولی بچه ها چشمشون به مادر کنه می افتد درداشون یادشون میاد بهونه گیری شروع میشه بیخودی
خیلی عادیه
سخت نگیر
زیاد بغلش. نکن و راه برو عادت میکنه
اسباب بازی جدید بخر براش
کنارش بشین
میگزرد
برای هممون. سخته
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
