جمله ای ک دوس داری بشنوی چیه

 هم فرشته اولا بولرم و هم شیطان،  بستگیسی وار من ایشیخ لیخ اولاسان یا ججلیخ:)          https://daigo.ir/secret/21646061130                                                 🙃 لینک چت🙃                                       کنکوری ۱۴۰۷ 😍عاشق رشته تجربیم 😊 تلاش میکنم تا به هدفی که دارم برسم 🎀چه شب بیداری هایی که تحمل کردم و تحمل خواهم کرد😴 خدایا کمکم کنم منم قول میدم صدمو بزارم عاشقتم خداجونم 💓میام سایت به دوستام سر میزنم این تنها تفریح من در این روزاست 🙇🏻‍♀مهم آخرشه که شیرینه پس تحمل میکنم🙃یه بار شکست بدی خوردم ولی تونستم دوباره پاشم😊اخلاق و رفتارم تو سایت با واقعیتم خیلی فرق داره و در واقعیت خیلی آرومم و کم حرف🤷🏻‍♀ هر وقت خسته شم و ناراحت فقط گوش کردن آهنگ آرومم میکنه🥺یه دختر ترکم و به ترک بودنم افتخار میکنم.😍طرفدار تیم تراکتور هستم طرفدار تیم تراکتور بودن دلیه مهم نیست ببازیم یا ببریم چون که تراکتور همیشه برای ما قهرمانه💓

ز کینه، کینه خیزد و از مهر، مهر...🩷✨️     ریشه داران را هراسی از هجوم باد نیست💕✨️   زمین گرده ، میچرخه و دقیقا میزارتتون اونجایی که یروزی یکیو قضاوت کردین🌚💜

میدونی فرقمون چی بود ؟!من تورو زندگی کردم..  تو منو تجربه

اگر همه جا تاریک بود دوباره بنگر، شاید نور خود ِ تو باشی.

از این اجتماع گندیده و ادماش بیزارم)) به امید ندیدن فامیل😉🍻

به او سلام نکردم، نه از بی‌مهری، که از دانستن. دانستن اینکه بعضی پیوندها، حتی اگر با لبخند آغاز شوند، پایانی جز درد ندارند. و ای کاش هیچ وقت نمی‌دانستم که تو آغاز دردی و آغاز پایان تمام من؛ پایان آرزوهای هزار رنگ دخترانه‌ام، پایان تمام زنانگی‌های رخنه کرده در وجودم. و من می‌دانستم که با آغاز تو، پایان خود را آغاز می‌کنم. و من رهایی از بند آغوشت را برگزیدم، که باز هم پایانی جز به آغوش کشیدن خاکستر آرزوهایم نداشت. و امروز در امتداد درد رها کردنت، به خود می‌پیچم. و این کم‌ترین بهایی است که تلاقی نگاه‌هایمان بهم داشت. و من ناگزیرم که بپذیرم، تو برای من در عظمت یک رویا باقی خواهی ماند. این درد آمیخته به عشق و حسرت، آخرین مرثیه‌ای بود که تو برای من باقی گذاشتی. و ما از آغاز وارثان درد بودیم و سال‌هاست که محکومیم به تحمل... تو زیباترین حزن من بودی. عزیزترین زخمم بودی.و اینکه با افعال گذشته از تو یاد می‌کنم، غم‌انگیزترین شکل انقراض است که برگزیده‌ام. یاد تو هنوز در قلبم زنده است، اما سایه‌ات بر زندگی‌ام سنگینی می‌کند. هر لحظه‌ای که بدون تو می‌گذرد، حسرتی عمیق در دل من می‌افزاید. تو به من آموختی که چگونه عاشق باشم و چگونه درد را احساس کنم. در یاد تو، لبخندها و اشک‌هایم گره خورده‌اند و هر خاطره‌ای از تو را به عنوان یک نشانه از عشق و فقدان می‌نگرم.و بزرگ‌ترین آموخته‌ام در این مبارزه نابرابر این بود که غم، بهایی است که برای عشق می‌پردازیم. و دردناک‌ترین قسمت آن این بود که هیچ وقت ندانستی دلم با ماندن بود؛ راه، اما راهِ رفتن... و تو نمیدانی چه رنجی‌ست، کشاندنِ تنِ خسته‌ای که خواهانِ ماندن بود.   7/7/1404   هر کدام از ما چیزی را از دست می‌دهیم که برایمان عزیز است فرصت های از دست رفته، احساساتی که هرگز نمی‌توانیم برشان گردانیماین بخشی از آن چیزی‌ست که به آن می‌گویند : زنده بودن…برای هر کسی یک اسم در زندگی‌اش است که تا ابد هر جایی بشنود ناحودآگاه برمیگردد به همان سمت ، یا از روی ذوق یا از روی حسرت و یا از روی نفرت...