آخه اون شخص خیلی به آدم نزدیکه
من خودم آدم حساس و زودرنجی هستم حتی خانوادمم هر حرفی نمیزنن بهم و همیشه از حساسیت زیادم عذاب میکشیدم
ولی یادمه با اون خواستگارم که چند ماه آشنا شدیم و رابطمون تقریبا جدی شده بود به اندازه‌ای احساس صمیمیت داشتم که اگر انتقاد هم میکرد ابدا ناراحت نمیشدم و برام خودمم شدیدا عجیب و امیدوارکننده بود
کلی خوشحال بودم میگفتم تازه اولشیم و اینطوریه بعدا حتما حساسیتم خیلی کمتر میشه🤷🏻♀️
من روانشناس نیستم ولی شنیدم اختلال خودشیفته خیلی به انتقاد واکنش نشون میدن
گاهی هم اون انتقاد در واقع تحقیره. و یا بجا نیست.
کاش شوهر من انتقاد کنه من اصلا ناراحت نمیشم
توهین و تحقیر میکنه
مثلا میگه واقعا عقلت نرسید که...
یا مثلا الاغم میفهمید که...
یا...
بستگی داره چی بگه و چطور بگه
اول که هر شخصیتی منحصر به فرد هست و هیچ آدمی با ادم دیگه قابل قیاس نیست در نتیجه هیچ رابطه ای با رابطه دیگه ای قابل قیاس نیست اینکه دیگه داینامیک دو تا شخصیت درش دخیل هست.
شما احتمالا خانواده ات رابطه صمیمی و امنی برات فراهم نکردند و تحت تاثیر تاریخچه ارتباطی خودت با خانواده ات هست که چه اسیب ها و کمبودهایی بوده حالا از این بگذریم خانواده ات چطور انتقاد میکنن از چی انتقاد میکنن با چه لحنی؟
احترام خیلی مهمه و درک کردن نیازها ی هم برای حفظ امنیت
احتمالا از بچگی خیلی مورد انتقاد قرار گرفتگی توسط خانواده پس طبیعیه روابط دیگه ات رو همون شکلی میبینی همون طور با همون انتقادهایی که قبلا از افراد دیگه دریافت کردی.
الان انگار اون قضاوتها درونی شدن و خودت هم خودت رو قضاوت میکنی با کوچکترین اشاره
نیاز به رواندرمانی داره
