ما و اونا یعنی جاریم یک سطح بودیم یعنی نه ماشین داشتیم نه طلایی داشتیم نه هیچی همش با هم از بی پولی شوهرامون مینالیدیم
کم کم اونا به جای ماشین سواری مغازه باز کردن واز مغازه ثروتشون بیشتر شد و ما یک ماشین پیکان خیلی ساده مدل قدیم خریدیم ،و برای اینه بغل ماشین مگه قرض کنیم تا بخریم و از بی پولی شوهرم دارم کار میکنم ماهی 2 تومن خیلی ناچیزه اونوقت اون روز به روز داره پیشرفت میکنه و توی خونه لم داده میخوره و میخوابه حسود نیستم غبطه میخورم که چرا ما مثل خر کار میکنیم آخرش نداریم
تاپیک قبلم عکسم گذاشتم نظررر بدید
مغازه چی زدن
سرمایه میخواد
مغاره بزنید شماهم
اونم حتما توی خونه نمیخوره بخوابه
اولش زحمت کشیدن کار کردن
الآنم زحمت میکشند ولی کمتر
سرنوشت هرکس فرق داره
مقایسه نکن
مقصر خودتونید پیکان به چه دردتون میخورد شمام یه کسب و کاری راه مینداختین
خب وقتی از یک سطح شروع کردین لابد اونا یکاری کردن شما نکردین حالا که تجربشو دارن شمام برین تو کار اونا ایشالله شمام دنا بخرین ماهم با سختی دادن خودمون و قرض ماشینمونو عوض کردیم خیلی سخت گذشت بهمون قرارم نیست سختیا تموم شه
زندگی جاری به ما ربطی نداره
مسیری هرکسی فرق داره عزیزم هیچ بدون سختی چیزی به دست نمیاره
میشه بگید چه مغازه ای زدن
خب خریده که خریده چیکار به اون داری؟
