من تجربه ی هر دوتاشو داشتم
شاغل بودن خیلی خیلی خیلی سخته
اصلن وقت نمیکنی به خودت برسی و زن بودن و یادت میره
بیکاریم تو خونه افسردگی میاره
به نظرم درست ترین حالتش اینه که یه درامد شده حتی کوچیک که بتونی به خودت برسی کافیه ، یا مثلا پول تفریح و باشگاه و ریخت و پاشت دراد
نظر شما چیه
هرچی علاقشه
موافقم
واسه خودم شاغلی رو میپسندم
بیکار باشه از شوهرش پول بخواد پس؟
من قبول ندارم هردو هم زن هم شوهر باید بیرون کار کنن هردو هم تو کارای خونه بهم کمک کنن
شاغل
شاغل
شاغل
حالا دیگه خیلی خیلی خیلی هم سخت نیس تا زمانیکه بچه نداشته باشی
من به شخصه شاغل بودن رو ترجیح دادم
آدمها متفاوتند اابته
حتی اگه افسردگی هم بگیرم بازم استقلال مالی رو انتخاب میکنم
هرجور خودش دوست داره
من بعد ازدواجم رفتم ارشد و کارمو ول کردم
کار بیرون ندارم ینی
دقیقا موافقم
منم قبل ازدواج شاعل بودم اما بعد ازدواج اصلا نرفتم بیرون برای کار
من میگم در هرحال شاغل نبودن مثل فلج بودن
هیچ کس اینده رو تضمین نمیکنه
یه زن شاغل محتاج نیس که تن به هر خفتی بده یه زن شاغل میتونه انتخاب کنه
از واجبات اگه پس فردا مرد ولش کرد دستش تو جیب خودش باشه بتونه امرار معاش کنه
موافقم صد در صد
زن نباید خرجی بده نباید جوری کار کنه از زنانگی بیفته جای مردو‌بگیره. زن باید ب خودش و خونش برسه تا مرد کنارش ارامش داشته باشه بهتر کار کنه و زندگیشون سالم باشه‌کنار هم . تو اجتماع هم باشه ن‌تو‌خونه لقط ک باعث بشه از همه‌چی عقب بمونه
الان خانه دارم ولی ترجیحم شاغل بودنه. نه بخاطر مسایل مالی که البته مهم هستن . بخاطر مدیریت درست زندگی و شان اجتماعی
بنظرم شاغل بودن و استقلال به زن عزت نفس میده ...اگه سختیشو تحمل کنه از منت مرد راحته...درسته که مردا وظیفشونه خرج بدن ولی یه سری مردا توان برآورده کردن نیازهای زن رو ندارن یا منت میذارن
