دلتنگی حال عجیبی‌ست…
نه شبیه گرسنگی است که با خوردن سیر شوی،
نه مثل تشنگی است که با جرعه‌ای آب آرام بگیری.
دلتنگی زخمی‌ست که نه دیده می‌شود و نه التیام دارد،
تنها با حضور کسی که دلت برایش تنگ شده
کمی آرام می‌گیرد…
گاهی آن‌قدر عمیق می‌شود که انگار تمام جهان
نام او را فریاد می‌زند،
و تو فقط در سکوت،
همان نام را در دل تکرار می‌کنی.