بشدت قبول دارم این طرز فکرو
من دوستام حتی قبل از وارد شدن به دانشگاه ذهنشون درگیر این چیزا بود و همینکه آزادی بدست آوردن اگه کسی بهشون پیشنهاد میداد و اینم خوشش میومد سریع قبول میکرد، بدون صحبت به سر و ته رابطشون، بدون توجه به اینکه آدم مقابلش رو چقدر میشناسه که بخواد بخاطرش وقت و احساسات صرف کنه
و به همین ترتیب خیلییی از اطرافیانم تو زندگیشون از همون دوست پسرا ضربه دیدن و دیگه نتونستن حتی همون درس خوندن کوچیکو ادامه بدن!
نیاز عاطفی رو همه دارن، حتی منی که الان دارم این حرفو میزنم هم ممکنه گاهی دلم بخواد یه پارتنر کنار خودم داشته باشم
ولی برای اون احساس و نیازی که هرازگاهی میاد واقعا اشتباهه بخوای اول جوونی که هنوز هیچ استارت و تلاشی برای اهدافت نکردی خودتو درگیر کنی
واقعا فکر میکنم درستش اینه حداقل از لحاظ شخصیتی، شغلی، و اجتماعی باید به یه جایی برسی، باید درصدی از هدفهاتو بدست بیاری بعد خودتو درگیر جنس مخالف کنی