حدود ۲۴سالشه برای پدر مادر برادر تصمیم میگیره..مجرده...یه روز رفتم خونشون با مادرش حرفامو بزنم...گفت چرا میخای داداشم باهاشون رابطه نداشته باشه..منم گفتم من نگفتم ..چون شماها بهش نرسیدید فقط توقع دارید ازش..باش اصلا نمیخاد جشن عروسی بگیره..فقط مادرش یک پتو دوتا تشک رو بالشتی خریده که من به نامزدم گفتم همینا رو نمی‌گیرم ازش گدا نیستیم که..خلاصه اون روز دختره گفت گمشو از خونمون بیرون..سه بار گفت با گریه زدم بیرون به جورایی مات کردم تا نامزدم اومد عذر خواهی اینا..اما خانوادش اصلا تو دلم مونده هر سری ی قطره اشک از چشمم میاد بابت اون روز
نمی‌دونم چکار کنم واقعا پسره دوستم داره وضعش معمولی..اما خانوادش کلا گفتن ما کاریش نداریم که خونه حتی براش رهن کنن چه برسه چیزایی دیگه..
