سوال ذهنمو درگیر کرده. به نظرم نگاه جوونا به کارا خیلی با دهه ۷۰ فرق کرده.
مثلاً سالای ۷۳-۷۴ یه جوون ۱۸ ساله که دیپلم می‌گرفت، بین اینکه بشینه کلی درس بخونه بره دانشگاه فرهنگیان یا بره سر یه کار فنی مثل مکانیکی، جوشکاری، گچکاری یا لوله‌کشی، معمولاً گزینه دومو انتخاب میکرد. اون موقع معلمی بین جوونا زیاد طرفدار نداشت. حتی کارمندی اداری دولت هم خیلی محبوب نبود و بیشترشون کار فنی رو ترجیح می‌دادن.
ولی الان، تو انتخاب رشته، یه جوون ۲۰ ساله اگه پزشکی یا حقوق قبول نشه، به جای کار فنی میره دنبال دانشگاه فرهنگیان یا بعد فارغ‌التحصیلی سعی می‌کنه تو آزمونای استخدامی شرکت کنه و رسمی دولت بشه.
مثلاً سال ۷۳ شمسی
یک جوان ۲۵ ساله بین شغل معلمی رسمی آموزش و پرورش و کارگری در کارخانه
می‌رفت کارگر کارخانه میشد و می‌گفت درآمدش از معلمی بیشتره
یا بین شغل کارگری کارخانه و کارمندی بانک
می‌رفت کارخانه کار میکرد
ولی الآن اصلا اینطور نیست و اولویت جوانان شغل دولتی و کارمندی هست.
به نظرتون چرا اینجوری شده؟
چرا کارای فنی و کارگاهی و کارخانه ای
بین جوونا کم‌طرفدار شده ولی کارای دولتی و معلمی طرفدار پیدا کرده؟
