یه خانم تنهای ۳۰ تا ۴۰ ساله ای روبه رومون زندگی میکنه چندماهه اینجا ساکن شده من یکی دوبار از دور دیدمش
اصلا باهاش ارتباطی نداربم
الان داره با تلفن حرف میرنه جبغ و داد و گریه که خودمو میکشم
قلبم داره میاد بیرون بنظرتون برم در خونشو بزنم
یا عیده مثلا یه ظرف شیرینی بخرم ببرم بهش بدم با این بهونه
اره به بهونه ظرف شیرینی برو دم خونش
ن بخیال
آره برو باهاش صحبت کن
اره ب این بهانه برو افرین... اما ممکنه در رو باز نکنه اینم هست
به نظرم برو
اصلا شاید نخاد کسی مشکلش بفهمه
اره با شیرینی برو
با ظرف شیرینی برو در خونه اش ببین چه خبره
برو ولی اگه شیرینی گرفت رفت داخل چی تعارف نکنه بری تو
چه آدم دلسوزی.افرین
بنظرمنم برو
