الان یک ساعت و نیمه دارم با خودم حرف میزنم و گریه میکنم
نمیدونم برم پیش روانشناس باید از چی بگم از کجا شروع کنم، احساساتم اونقدری در هم تنیدست که احتمالا یه سالی تراپی لازم باشم...
ولی چرا حس میکنم امام رضا حاجت نمیده؟ نسبت به امام حسین درسته از اول احساس دلی نداشتم ولی امام رضا رو که خیلی دوست داشتم، امام رضا رو که مهربون و با معرفت میدونستم!
بعد جالبه ها! مشکلم مالی نیست، جسمی نیست، ارتباط با اطرافیانم نیست، مشکلم روحیه... انقد دوست داره حالم بد بمونه؟
وای که اگه بدونی چقد خستم و چه حالی دارم، متنفرم از ناله کردن و فاز دپ برداشتن ولی واقعا نمیکشم
دلم میخواد گورمو گم کنم نباشم ،اگه خودکشی درد جسمی نداشت صددرصد اینکارو میکردم و حتی اطرافیان و عذاب اون دنیایی که معلوم نیست هست یا نه هم واسم مهم نبود