تو انتخاب رشته اشتباهی کردم که دیگه هیچ راه پس و پیش ندارم تو حالتی بودم که انگار یه ظرف پر از طلا و یک ظرف آشغال رو بگیرن جلوم و من ظرف آشغال رو برداشتم و الان مورد تمسخر همه هستم خودم ناراضی هستم و همه با حقارت بهم نگاه میکنن و ارزشم رو به کلی از دست دادم حالا شاید با مرگ این حس پشیمونی که امون من رو بریده و همش دلم میخواد خودم رو کتک بزنم از بین بره و راحت بشم