خانوادم خیلی فرق میذارن بین پسر و دختر ولی خواهرمو بیشتر از من دوس دارن خیلی دلم گرفته ازشون خواهرم یه ماه دیگه عروسیشه براش یه جهیزیه ای گرفتن که دهنم وا موند برا من هیچی نگرفتن بجز بشقاب و قاشق و سطل و اینجور وسایلا ولی واسه خواهرم همه جور وسایل برقی و چیزای دیگه که من تا آخر عمرم تو حسرت داشتنشون میمونم جون برام نگرفتن شوهرمم به زور خرجی خونه رو در میاره مامانم نذاشت یه وسیلمو خودم انتخاب کنم حای کفشای عروسیمو ولی برا خواهرم اینجوری نیس خودش همه جهازشو انتخاب کرده خیلی دلم گرفته ازشون خیلی چیزای دیکه یادم میاد و میسوزم نمیخوام طولانی شه دارم کم کم ازشون متنفر میشم
توهم کمتر بهشون محل بذارن بالاخره پیری کوری تو راهشونه
تبعیض بین من و اون خواهرم هم گذاشتن
ولی دیگه برام مهم نیست
هرچقدر هم گفتم بددتز شد
حق داری اعتراض کن
تنها مادر پدرن كه باعث تنفر بچه ها از هم ميشن اونم با فرق
حق داری
اگر جهازی داده میشه باید برابر باشه
مادر من اینجوریه که اعتراض هم کنی کلی نفرینت میکنه میگه ادب نداری حیف زحمتایی که کشیدم پیرم کردی و...
خیلی سخته واقعا
رفتار بد پدر ومادر انگار حک میشه رو قلب آدم
هرکاری می کنی فراموش کنی نمیشه
بخصوص ناعدالتی که بین فرزندان می کنن
خونه ما که هرچی سر ودردسرت بیشتر باشه عزیزتری براشون
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستتاپیک های به روز شده
59 ثانیه پیش
59 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز