دوسش داشتم اولین تجربه دوستی و عشقیم بود
اونم اولین تجربه جدیش من بودم
حدود یک ماه و نیمه از زندگیم رفته اخلاقمون واسه زیر به سقف مناسب هم نبود
خیلی خودمو سانسور میکردم که ناراحت نشه
خیلی خودشو آزار می‌داد که از غرایضش بخاطر من بگذره
الان هیچ مکالمه ای باهم نداریم
اما هربار که میبینمش یهو یه حرکت میزنه حتی یه نگاه ساده ادامه دار
حتی به لبخند یه زیر نظر گرفتن
کوچیک دل منو هوایی می‌کنه
همش فکر میکنم مقصر من بودم یا اشتباه کردم
اون در حال پیشرفته منم درحال پیشرفتم اما واسه اون حتی اگه تنها باشه سالهای بعد زندگیشو
به چشم میاد و امتیاز مثبته
واسه من نه
همه بهم میگن جا موندی و تلاش هات نتیجه نداده کلی درس و کلاس و.. رفتی هیچ
کاش توی یه محله نبودیم کاش اصلا خدا یه معجزه کنه واسم
نمی‌دونم کارای اون از سیاسته یا اینکه حس اون لحظه شه
هرچی هست توروخدا پسرا با احساس یه آدم دست و پنجه نرم نکنین
شاید اون آدم بعد شما زندگی نکنه کلی تروما جدید واسش به وجود بیاد🥹💔❤️🩹
