میرم عروسی بابام بد جور نگاه میکنه

حساس شدن نسل جدید😑

جل بابات ارایش نکن .بروتواتاق پروسالن عروسی ارایش کن

من احساستو درک می‌کنم هیچ وقت فراموشم نمی‌شه یه دختر بچه ۶ ۷ ساله بودم می‌خواستیم بریم عروسی خواهرم برای من یه ذره اکلیل زد بالای چشمام و یه رژ لب زد به لبام اومدیم بریم دایی منو دید خدا شاهده باورت نمیشه یک جوری منو دعوا کرد مامانمو دعوا کرد اشک چشم من و مامانمو درآورد اون عروسی زهرمارمون شد من رفتم صورتمو شستم با چشمای قرمز پف کرده رفتم عروسی از اول تا آخر عروسیم گریه کردم حتی غذا هم نخوردم بعد جالبه الان همون دایی دخترش ۱۰ سالشه لاک قرمز رژ قرمز سایه زرشکی ریمل خط چشم می‌زنه میاد تو کوچه بازی می‌کنه با بچه‌ها بعد داییم خودش از دیدن بچه‌اش ذوق می‌کنه یه وقتایی به مامانم میگم میگم تو اگه مادر خوبی بودی اگه به برادرت می‌گفتی به تو این فضولیا نیومده بچه من پدر و مادر داره هیچ وقت داداشت انقدر پررو نمی‌شد و زبون درازی نمی‌کرد تو تربیت بچه‌هات

جلوبابات

به داییت بگو چطور آرایش برا بقیه بده واسه دختر خودت خوب

این حرفا چیه آخه تو اتاق پرو آرایش کن آدم یاد دهه هشتاد میوفته

الانر من ۳۰ سالمه ۲۰ سال از اون روزا می‌گذره شایدم بیشتر ولی باورت نمی‌شه هیچ وقت اون خفتی که اون روز کشیدم اون ناراحتی که اون روز به دلم اومد و نتونستم از عروسی لذت ببرم هیچ وقت از ذهنم پاک نمی‌شه یه وقتایی با خودم میگم یعنی داییم نگاه می‌کنه به روی من می‌بینه دخترش توی ۱۰ سالگی داره آرایش می‌کنه بعد به من به خاطر یه رژ لب اونجوری پرخاش کرد خودش خجالت زده نمی‌شه 

من بودم بروش میاوردم

ببین این دایی بزرگ ما خیلی دوسش دارم خیلی هم براش احترام قائلم اصلاً دلم نمی‌خواد با یادآوری گذشته ناراحتش بکنم ولی خب خودم ته دلم مونده دیگه