منظورم اینه که مثلاً داغش رو دلشون نمیمونده و ناراحت نمیشدن ؟
از بعضی دوستم شنیدم مامان بزرگش خیلی عادی حرف میزده از مردن بچه هاشو و حتی کارای خاکسپاریشون خودش میکرده....
شایدم همه اینجور نبودن
تعریف کنید
این چندمین باره این تاپیک رو میزنم چون خیلی خیلی برام عجیبه می‌خوام ببینم بقیه چه نظری دارن
عادی بوده الان عادی نیست
نه نبوده عزیزم
بالاخره ناراحت که می شدن ولی این قدر این وضعیتو تو دور و اطرافشون می دیدن احتمالا عادت می کردن که ممکنه بچم برام نَمونه
ناراحت میشدن
ولی از حرف مردم
نه از مرگ بچشون
در تاپیک قبلی گفتم
مادر بزرگ من با اینکه زیاد بچه داشته براش عادی نبود
مادربزرگ من میگفت وقتی پسرم که مرد صبحش دیدم یه مشت از موهام سفید شده
نمیدونم واقعی میگفت یا چی ولی همیشه با حسرت تعریف میکرد
ن اصلا اینطور نیس من مادربزرگم خیلی بچه هاش فوت کردن همیشه باگریع تعریف میکنه
وحتی پدربزرگم یه دختر تو سن 9سالگی داشتن موهاش خیلی بلندبوده مریض میشه مجبورمیشن کوتاه کنن موهاشو و دختره فوت میکنه سراون هیچوقت اجازه نمیداذ موهامونو کوتاه کنیم
نه دیگه به عوض هر تلفات سریع کلی تولید میکردن
ببین چون بعدش زود باردار میشدن جاش پر میشد دیگه اونم چن تا چن تا
من از مامانم شنیدم مادر بزرگم یه نوزاد پسر داشته مریض شده و در حال مرگ بوده که‌مامان بزرگم بیچارم‌برده گذاشتتش تو امامزاده بلکه شفا پیدا کنه🥺
مشخصه مهم‌بوده
اره عادی بوده واسه خیلی ها
بیماری میگرفتن فوت میکردن
منم چند تا از خاله هام فوت شده بودن چقدرم میگن من شبیه یکیشون بودم از نظر اخلاق و قیافه
مهم ک مهم بوده
ولی چون اون زمان کشت و کشتار زیاد بوده عادی بودی یجورایی براشون
مادربزرگ من هنوزم با حسرت راجب خاله هام میگه
همش میگه چه دختر تپل و سفیدی بود 💔😂
وقتی یه اتفاق سخت اطرافت زیاد پیش بیاد
عادت میکنی به تحملش
نه که سخت نباشه
من دقیقا خودم تجربه کردم ( دور از جون نه مورد بچه هام)
