به بچه هاتون اعتراض کردن،
نظر دادن،
مخالفت کردن رو یاد بدید.
بله، چشم گفتن رو باید ریخت دور!
احترام به بزرگ‌تر؟! نه! هر بزرگ‌تری لایق احترام نیست...
سکوت کردن؟! خیلی جاها باید فریاد کشید.
سر به زیر بودن؟! گاهی وقتا باید ایستاد! باید رفت! باید ترک کرد!
نَپذیرفتن رو به بچه‌هاتون یاد بدید!
و این‌طوری امنیت‌شون رو تضمین کنید، در بود و نبود خودتون.
موافقمممممم
درستش اینه که یاد بدیم کی احترام بذارن کی بله و چشم بگن و کی از حقشون دفاع کنن و نه بگن
باشه
بعضی جاها خب احترام به بزرگترها واجبه به نظرم بعد شما که نمیتونی وقتی بچه ی کوچیکتر بهش اخطار میدی از کار بد باهات مخالفت کنه
درسته
ازدواج نمی کنم ولی به خواهر زاده هام یاد میدم
خواهرم که البته یادشون میده من تو گوش شون فرو می کنم
حق
بله صد در صد همینه و تا الان خداروشکر موفق بودم
هر بزرگترین هم لایق احترام نیس رو به شدت موافقم
نه ببین منظورم اینه:
در نسل ما ارزش این بود که بچه در هر صورت بگه بله چشم و سر به زیر باشه.
نباید این مسیر اشتباه رو ادامه بدیم. چرا؟ چون نتیجه‌ش میشه پذیرفتن آسیب.
این جملات:
دختر خوب دختریه که آروم باشه، ساکت باشه و ...
پسرم به عمو بوس بده (در صورتی که عمو یه آقای غریبه ست) در صورتی که پسرت نمی‌خواد این کارو بکنه.
عزیزم فلان خوراکی رو از مامان بزرگ بگیر در صورتی که بچه اون لحظه اون خوراکی رو نمی‌خواد
و... و... و...
همه‌شون اشتباهه !
باعث میشه کودک با مفهوم حریم شخصی آشنا نشه.
باعث میشه فکر کنه که سکوت کردن در مقابل چیزهایی که نمی‌خواد یعنی ادب. در صورتی که اون لحظه "نخواستن" انتخاب‌شه.
