سلام دیروز چند تا تایپیک دیدم که چند تا مادر بچه هاتون رو زدید یکی گفته بود مشکل روانی دارم یکی هم گفته بود بچه کلاس چهارم دارم و رفتار بچه ام خوب نیست..
اول از همه باید بگم من به عنوان یک والد باید خودم و روانم رواصلاح کنم هویتم رو به روزرسانی کنم خیلی چیزها در ضمیرناخودگاهمون ما رو به سمت بعضی اخلاق های و رفتارهای اشتباه سوق میده ما باید پل بزنیم به ناخوداگاهمون و اون رو اصلاح کنیم.. کتاب بخونیم از افکارمون مراقبت کنیم و پذیرشمون رو ببریم بالا...
چرا ما به بچه هامون برچسب تنبل بودن و بد بودن و ...میزنیم در صورتی که ما این میوه ها رو پرورش دادیم اگر فرزند من سلام نمیکنه چون من از کودکی یادش ندادم اگر مرتب نیست چون من بهش مسئولیت ندادم چون من مدام سرزنشش کردم شخصیتش رو پیش دیگران خرد کردم.. چون من هیچوقت نیمه پر لیوان رو ندیدم خوبی های بچمو ندیدم و ازش تعریف نکردم ما فکر میکنیم باید برای اشتباه فرزندمون اون رو دعوا کنیم ولی موقعی که کار خوب میکنه نباید ازش تعریف و تمجید کنیم. ما داریم با روح و روان بچه هامون چکار میکنیم البته که ما باید اول روح و روان خودمون رو اصلاح کنیم. تا حالا شده یکم شادو پر انرژی باشی آهنگ بزاری برقصی با فرزندت و ازش بخوای کارهای پیش افتاده خونه رو کمکت انجام بده؟ برای فرزندت تایم بزاری که گوشی رو مدت مشخص دست بگیره؟
یک روزه معجزه ایجاد نمیشه این یک اثر مرکب هست که هر روز ما چه عادت هایی رو در فرزندانمون ایجاد میکنیم. از بدو تولد تا امروز..
من به عنوان یک مادر که دو فرزند ۹ ساله و ۶ ساله دارم مدام روی روح و روان خودم کار میکنم برای خودم روتین دارم
هر صبح مطالعه میکنم مراقبه میکنم شکر گزاری میکنم زبان میخونم. حتی برای خودم تایم مشخص گوشی دست گرفتن دارم. هر روز سعی میکنم هویت خودم رو به روز رسانی کنم..
کلام اخر به شما مادرهای عزیز اینکه هیچوقت مقایسه و سرزنش و توهین به فرزندانتون نکنید.
