نمی‌خوام از خودم تعریف کنم یا بگم آدم مهربونی بودم،
ولی تا همین یه ساعت پیش، عادت داشتم برای هر چیزی حرص بخورم،
نگران همه باشم...
هنوزم نمی‌گم آدم خاصی بودم،
ولی حداقل جواب اون شب‌هایی که تا چهار صبح با هم درد و دل می‌کردیم، بلاک شدن نبود!
اونم بی‌دلیل، بدون حتی یه توضیح ساده.
اگه واقعاً مشکلش این بود که ازدواج کرده، بارداره و دیگه دوست مجرد نمی‌خواد،
می‌تونست بگه.
من خودم زحمتشو کم می‌کردم، پیام نمی‌دادم.
ولی اینکه بعد از شش سال رفاقت، بعد از دونستن ریزترین جزئیات زندگی هم،
بی‌هیچ حرفی بلاکم کنه...
این یکی واقعاً بهم برخورد.
