خیلی دلم گرفته
اصلا مامان و بابام درکم نمی کنن
همش بحث داریم سر چیزای مختلف
دلم یه ذره حس خوب میخواد
وقتی بیرونم تنها دغدغه ام اینه که اگر برسم خونه بازم حس بدی میگیرم 🥲🌚
حق داری
مثل من
منم مثل توهستم بیرون میرم توراه برگشت میگم الاقرارچی بهم بگن همین قدرحال خوبی ازم بگیرن
میدونی چیه ماهایی که خانوادمون درکمون نکردن هوامون نداشت خیلی تباه شدیم
خودت هم برای بیرون رفتن به خودت حق میدی؟ یا تعارض داری بین میل خودت و راضی کردن خانواده؟
وقتی میخوای برگردی خونه شک میکنی به خودت که انگار حق نداشتی برای خودت باشی؟
دوست داری همزمان اونها رو هم راضی داشته باشی؟
چی بگم منم شبیهتم
لازمه که بپذیری خانواده ات همینن و قراره این بحث ها باشه در عوض داری برای استقلال خودت تلاش میکنی. یه مدت بحث هست بعد عادی میشه.
تو به خودت حق بده.
همه توی سن ورود به بزرگسالی این تعارضات رو با خانوادشون دارن تا که استقلالش رو به رسمیت بشناسند چاره ای نیست الان مستقل بشی و تلاش کنی بهتر از ۵ سال دیگه وابستگی و بچه دیدنت هست
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
30 ثانیه پیش
31 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
