کاش کاش

کاش آنقدر دغدغه و دل‌مشغولی نداشتم که تمامم را می‌گذاشتم برای خوشحال کردنِ آدم‌ها، گرفتنِ دست‌ها، برآوردنِ آرزوها ، باز کردن گره‌ها و حل کردن مشکلات.. کاش آنقدر فارغ بودم و آنقدر دستانم باز و پرشکوه و بلند بود که دست دراز می‌کردم و محال‌ترین میوه‌های آرزو را می‌چیدم و می‌دادم به دست آدم‌ها، می‌خنداندم و خوشحال می‌کردم و در آغوش می‌گرفتم و آرام می‌کردم...

کاش پیامبر شادی بودم و رسالتم، آوردن دلخوشی بود و زدودن اندوه...

کاش زمان داشتم و توان داشتم و برای اینهمه آدمِ غمگین، دست حمایتی از آسمان داشتم...