زمان ما کلا فرهنگ و سطح همه بچه ها متفاوت تر بود
به نظرم شبیه بقیه بودن برای بچه ها مهمه
مثلا بچه ای که همه هم کلاسی هاش وسایل ساده دارند خب کمتر بهونه و توقع داره تا اونی که مثل بچه های امروزی همه همکلاسی هاش وسایل گرون و فانتزی میارن گاهی مجبوری همرنگ جماعت باشی وگرنه بچه اون حسرت و خجالت تا ابد یادش میمونه
توروخدا اگه دارید براش بخرید تو دلش نمونه حسرت بشه الان دختر من امسال میره کلاس اول نه کیف داره نه کفش نه لوازم تحریر خریدیم براش حتی پول کلاس های فشرده پیش رو هم نتونستم جور کنم نصف پول فرم مدرسه مونده خیلی غصه میخورم کاش کسی اینجا نظافت منزل داشت یا کار درمنزل میرفتم براش انجام می‌دادم لااقل دل دخترمو شاد میکردم
بچه خودم نه هرچی براش بگیریم مهم نیست ولی دختر برادرشوهرم که از جیب ما خرج میکنه و امسال پشت کنکوری از همه چیز بهترین و چندین مدل باهم میخواد حتی به یکی هم قانع نیست! برنامه ریخته که بره دانشگاه آزاد و شوهر من براش ماشین هم بخره!!!
ن دخترم ۸سالشع .. ولخرج یا پر توقع نیست وقتیکه باهاش صحبت کن سریع قبول میکنه
به نظرم بخرید تا میتونید براش .اخه این کوچولو ها چه گناهی کردن که حسرت این چیزای کوچیک تو دلشون بمونه .من حتی التماس به پدرم نمیکردم اصلا روم نمیشد بگم بهشون چیزی میخوام با این که سنی هم نداشتم همیشه پدرو مادرم خودشون میرفتن و کلی خرید برامون میکردن چون مارو نمیبردن به نظرمون بهترین بود ولی نسل الان که دو سوم زندگیشون تو مجازی هشت با نسل ما خیلی فرق میکنه
اون درکی از قیمت نداره که، فقط میبینه چی خوشگه اونو بر میداره خب چیز خوشگل معمولا گرون میشه
اگر مثلا دوتا جامدادی باهم برمیداشت میشد پرتوقع
کلا بچه ها توی این سن در مدرسه سر لوازم التحریر باهم رقابت دارن و طبیعیه که وسایل خوشگل بخواد به خصوص که دختر بچه هست
جا مدادی ۳۵۰ تومانی یک جا مدادی خیلی معمولی به حساب میاد
فکر کنم دخترت آشغال خر نیست.
من از بچگیم غرق نعمت بودم
همه چیو بهترینشو میخریدم
خانوادم هم وضع خوبی نداشتن و با ذوق برام هرچی میخواستم میخریدم
دفترای گرون کیفای گرون و مداد رنگی ۹۹ رنگ و ...
هرسالم جدیدشو میخریدم
بچه چه گناهی داره که قربانی نداری پدر مادر بشه
باید براش محیا کنی لذت ببره ، هر طوریه
به نظر من وسایل و لوازم بچه باید طبق عرف جامعه باشه
مثلا جامدادی ۳۵۰ مناسبه و اصلا گرون نیست
من خودم موقع لوازم خریدن پسرم رو نمی‌برم مهم هم نیست براش
کیف دوسال برد خراب شده امسال دیگه براش میخرم
اینکه بچه بخواد خاص باشه و و وسایلش از همکلاسی هاش بهتر باشه پرتوقع بودن هست وگرنه چیزی که بقیه دارن بخواد اونم داشته باشه توقع نابجا نیست
این سومین سالی هست که میرم برا پسرم لوازم تحریر بخرم و هرسال اشک تو چشمام جمع میشه چون یاد بچگی خودم میفتم که حتی کیف هم نداشتم وقتی یه رنگ تو مدادرنگی ۶ رنگم گم میشد باید با التماس از بچه ها قرض میگرفتم چون نبود دیگه
از دفترم برگه جدا نمیکردم و همه خط ها رو باید پر میکردیم
عاشق نقاشی بودم ولی مدادرنگی و دفتر کم بود
دفترم پر میشد دیگه دفتری نبود برای نقاشی
پاک کن گم میشد دیگه نباید غلط می نوشتم و...
حالا الان میتونم برای دو تا بچه بجز بچه خودم بهترین لوازم رو بخرم ولی کودکی خودم چی حسرتاش چی
زیاد سخت نگیر دخترت رو جاهایی ببر برای خرید که لوازمش در حد وسعت باشه
وگرنه هر چی هر جا ببینی چندین برابر گرونترش هم وجود داره
خداروشکر با اینکه وضع مالیمون خوبه دخترم اصلا متوقع نیست ۱۰ سالشه ذاتش اینه که میگه اصرافه بدون اینکه منو باباش بگیم و به برادر کوچکترش یاد میده .
این مدلی هم بچه بعدا دچار مشکل میشه و تمام کمبود های دوران کودکیش در بزرگسالی براش مشکلات شدیدی ایجاد میکنه
نه باید بچه رو ولخرج بارآورد نه اینکه کل زندگیش با قناعت بگذره
بچه باید یادش باشه مثلا کلاس دوم مدل کیفش خیلی خوشگل بود، مثلا دفتر های کلاس چهارمش زیبا بودن، وگرنه در بزرگ سالی سرشار از کمبود و عقده میشه
