براش گریه میکنم خودم رو تیغ میزنم اصلا هم ندیدمش از نزدیک خیلی وقته خیلی ترسناکع
نمی‌دونم این چه وسواسی هست میرم روانپزشک قرصاش جوش میزنم و افتضاح میشم.
۲۷ سالمه خیلی ناراحتم. کاشکی هیچ وقت نمیدیدمش.
هیچی رابطه‌ای ای بینمون نبوده. یه مدت با یه مرد مرده ارتباط داشتم خیلی اوضاع روحیم بهتر بود الان از هم دور شدیم می‌خوام دوباره بهش نامه بنویسم. نمیتونم اصلا با مردهای دور و بر آدم های واقعی ارتباط بگیرم فقط خیالی و اونم ب شدت وسواسی در حد خودکشی و خود زنی دکتر گفت افسرده ام
خدا هدایتت کنه ادم قحطه؟
خودتو درمان کن تو رو خدا
اللهم اشفع کل مریض
وقتی میام سایت به خودم و زندگیم امیدوار میشم
مرده رو که جدی نمیگی
عزیزم سعی کن وقت های آزادت رو پر کنی
کمتر از فضای مجازی استفاده کن
به جاش کلاس های هنری ورزشی برو
بیشتر تو اجتماع باش
خودت رو خسته کن تو روز با این کار ها
شب ها هم قرص هایی که پزشک نوشته مصرف کن تا افسردگی و فکر به کراش های خیالی و مجتبی احیانا درمان بشه
کتاب و رمان و فیلم های سینمایی عاشقانه و غمگین هم نخون و نبین
یه مدت هم سلیقه موسیقیت رو عوض کن
ببین میفهمم چی میگی ولی متوجه نمیشم
چه فکری میکنی درباره مرده؟ روحشو میبینی؟
