ی مشت بی ناموس ک تعدادشونم اینجا کم. نیست و هر غلطی دلشون بخواد میکنن
منی ک نوجوونم
ت مهم ترین دوره ی زندگیمم
باید شاد و سرزنده باشم
بخاطر محدودیت و ترس پدرمادرم از پسرای ول کوچه خیابون اینشکلی افسرده شم؟
چرا؟
کاش، کاش میفهمیدیم ب جای محدود کردن دخترا باید پسرارو درست تربیت کرد
هرچند دیگه فایده ای نداره
دوتا کوچه اونورتر تا خونه مادربزرگم نمیتونم برم
چون پدرمادرم بیشتر از سگایی ک ممکنه بیوفتن ردم از پسرا میترسن
پدر و مادرت تنها کاری که از دستشون برمیاد همینه
اگه میتونستن کل این حیوونا رو قلاده ببندن و دور از تو نگهشون دارن اون موقع میشد گفت دارن اشتباه میکنن
آره می‌فهمم
منم با این سن یه وقتا باید چونه بزنم که قرار نیست برم بمیرم و نیازی نیست باهام بیان
ولی هعی چه میشه کرد
مزاحمتای تو مترو رو بهشون نگفتم و انقدر میترسن، چه برسه بفهمن بچشون چیا رو تجربه کرده😕
منم اگه خودمو بذارم جاشون نگران می‌شدم واقعا
تقصیر اونا نیست
متاسفم واقعا
ولی کی میخواد تربیت کنه!
مردای پا به سن گذاشته و متاهلا الآن خیلی بدترن از جوونا و نوجوونا
مثلا اینا قرار بوده نسل فعلی رو تربیت کنن
