من یه دوره بود چند سال اول زندگی چون شوهرم راننده بود مجرور بودم خونه ی بابام یا خونه مادر شوهر بمونم
دم غروب که میدیدم برق خونه ها روشنه و مردم تو خونه خودشونن
یا دم غروب بدون ترس و اضطراب بیرونن تو دلم غم مینشست
اره شده اما خیلیییی کم
بیشتر دوراطرافیانم به من وزندگیم حسادت دارن عینن نشون دادن....
همه به زندگی هم حسرت میخوریم، همیشه همینطور بوده
کسی که دوچرخه داره دلش میخواد موتور داشته باشه و کسی که موتور داره دلش مبیخواد ماشین داشته باشه،
اکثرا یاد نمیگیرن که به داشته هاشون شکر کنن
آره قبلا خیلی.ولی الان نه
اره ولی از اون کسای که حوشبختن بدم نمیاد از این بدم میاد چرا خدا اینقدر بین بندهاش فرق میزاره از کسی که باتقواست وکلاادم خوبیه و دستوراتخدا رو اجرا میکنه نفرت داره همیشه ادم های بد سر راهش قرار میده
کتاب نیمه تاریک وجود را بخونین
اولشم سخت هست فهمیدن کتاب...ولی حتما تا اخر بخونین...
تمرین هم داده
مدام شکر گذار باشید‌بعد غذا نشستن بلند شدم خوابیدن بیدار شدن حمام کردن توالت رفتن.بیرون رفتن بعدش بگید الهی شکر.چون واقعا همشون شکر داره
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
3 ثانیه پیش
4 ثانیه پیش
7 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
