دلیل نامگذاری «میز عسلی» در ایران نامشخص است، اما نظریه رایج این است که به دلیل استفاده از این میزها در گذشته برای قرار دادن مواد شیرین مانند شیرینی، شکلات و عسل در مراسم پذیرایی، نام «عسلی» بر آنها نهاده شده است [1، 10]. در خارج از ایران، این میزها با نامهای «end table» یا «tea table» شناخته میشوند که به محل قرارگیری آنها در کنار مبلمان و یا کاربردشان برای سرو چای اشاره دارد [1، 10].
چرا به این میزها عسلی میگوییم؟
نظریه اول: مواد شیرین پذیرایی:
برخی معتقدند که دلیل نامگذاری میزهای عسلی، به کاربرد اصلی آنها در گذشته بازمیگردد؛ یعنی قرار دادن انواع شیرینی، شکلات، و حتی عسل روی این میزها در هنگام مهمانی و پذیرایی [1، 10، 12].
نظریه دوم: نمادی از لذت و رفاه:
عسل نمادی از لذت، رفاه و خوشطعم بودن است. از آنجایی که این میزها اغلب در مهمانیها و برای پذیرایی استفاده میشدند، این نام میتواند به عنوان نمادی برای لذت بردن از لحظات خوش و مهمانی انتخاب شده باشد.