🏴 یا ضامن آهو...!
من آهو نیستم، اما دلم سرشار از دلتنگی‌ست؛
گویی سال‌هاست در بیابان غربت می‌دوم و هیچ پناهی جز نگاه تو ندارم.
اگر نگاهی تو را کافی بود تا وحشت آهویی آرام شود، بی‌گمان نگاهت برای دل بی‌قرار من نیز، آرامش و امان خواهد بود.
از شب‌های تاریک و سرد غیبت گریخته‌ام، تا به خورشید خراسان پناه آورم؛ به تو، که دریچه‌ای روشن به صبح ظهور فرزندت مهدی سلام‌الله‌علیه هستی.
ای امام مهربان!
تو آغوشی برای همه بی‌پناهان،
چراغی در راه خسته‌ترین دل‌ها و ضامنی برای تمام اشک‌هایی که در پنجره فولادت گره می‌خورند.
به حرمت مهربانی‌ات،
ما را در این انتظار طولانی تنها مگذار؛
که یقین داریم دست تو،
کلید رسیدن به سپیده ظهور است.
