به نظرتون من بچم

بچه هامن ۲۶سالمه..وچندسالی که ازدواج کردم ولی خب فعلاخدا بهم بچه نداده..

بی بی فیس وکوچولو وموچولوام .ازاینا که همیشه بقیه فکر میکنن ۱۷.۱۸سالش..خودمم البته مثلا ابروهامو همیشه توآرایشگاه میگم به سبک پهن ودختران بردارن..یا موهامو رنگ نمیکنم دوست دارم طبیعی باشم..یا مدل لباس پوشیدنم البته محجبم ولی همیشه روسریای گل گلی دوست دارم بپوشم. وجایی که نامحرم نیست لباسای فانتزی ودخترانه میپوشم..عاشق عروسک خریدنم به خصوص خرس..عاشق نقاشی کشیدنم ولی به سبک فانتزی وعروسکی وآبرنگی..

لوازم آشپزخونمم همه صورتی وپینترستی..

مربی پیش دبستانی هم هستم..

حالا سوای ظاهرم..اصولا علاقه ورفتارمم  توهمون ۱۷.۱۸سالگی مونده.

.نمیدونم این خوبه یا بد..

مثلا چندوقت پیش یه دوره شرکت کرده بودم برای کارم توی دوره خیلی فعال وبه شدت شیطون بودم هم حواسم به درس بود هم ارتباط گرفتن با دخترای دیگه.... ولی بعدهمش تو ذهنم باخودم بحث میکردم که یکم آروم بشین.همش مثل بچه ها رفتار میکنی.اینجوری بهت احترام نمیزارن وهزارتا چیز میز دیگه...درحالی که واقعا نمیتونستم آروم باشم..دیدین تویه جمعی یه سریا خیلی فعال وتوچشمن ومثل بیش فعالان میمونن ،؟؟؟من دقیقا همونم😑

گاهی هم خودم رو دعوا میکنم که فلانی همسن تو ولی بچه داره ..ولی توخودت بچه ای..

ولی خب واقعا دست خودم نیست روحیات ورفتار وعلاقه اینجوری..

مثلا خواهرشوهرم همسن من ودوتا بچه داره وکلا خیلی زنانه رفتار میکنه وازنظرش خیلی از من کامل تر وپخته تره چون زنانه لباس میپوشه ..زنانه رفتارمیکنه..چون بچه داره.. و...یه جاهایی هم اصلا باهام ارتباط نمیگیره چون حس میکنه من بچم..مثلا اینکه من مثل توبیکار نیستم بشینم نقاشی بکشم‌...

حالا واقعا سئوالم این ..که این روحیات وعلاقه من واقعا ایراد داره؟؟؟یااینکه بقیه حرفشون اشتباه؟.

اینکه مثلا همه وسایل آشپزخونم دوست دارم صورتی باشه حرف بقیه درسته که بهم میگن مگه بچه ای؟؟؟

واقعا باید خودمو عوض کنم وروحیاتم رو تغییر بدم؟؟