دوتا بچه پشت سرهم دارم واقعا مراقبت ازشون سخته ،همه جوره تموم تلاشم اینه که خوب تربیت بشن و واقعا واسشون وقت میذارم
اما متاسفانه همسرم خیلی قدرنشناسه
بعد یه روز پر کار و نفس گیر که من همه جوره سعی داشتم درست مدیریت کنم که مشکلی پیش نیاد روبه من می‌کنه و با تنها یه جمله جوری منو بهم میرزه که نگم
جمله اش اینه (اصلا خواست به بچه ها نیست)
واقعا تا مغز استخون منو میسوزونه این جمله
از همه چیزم گذشتم ،کل تایم خونه ام و کنار بچه ها ، مکالمه با گوشی فقط ۱۰ دقیقه شایدم کمتر با مادرم ،ستفاده از فضای مجازی هم فقط تایمی که بچه ام داره شیر میخوره. اینم بگم اگه بخوام باهاش بحث کنم دعوا بپا می‌کنه ، خیلی منطقی نیست و بازم تاکید میکنم کلا قدرنشناسه چه تو رابطه با من بلکه در کل زندگیش
بهم راهکاری بدید که نسبت به این جمله که میگه اصلا حواست به بچه ها نیست بی تفاوت بشم
