به مناسبت مواجهه با زنانی که از مردان، مردسالارترند...
زنان همیشه از دیوار بلند مردسالاری شکایت می‌کنند، اما کمتر کسی جرئت دارد از خنجری بگوید که گاهی از دستِ خودِ زنان بر پشت زن دیگر فرو می‌رود.
این واقعیت تلخ است: گاهی بزرگ‌ترین دشمنِ زن، نه جامعه، نه قانون، نه مرد؛ بلکه زنی دیگر است. حسادت‌های خاموش، رقابت‌های بی‌رحم، قضاوت‌های پوشیده در لبخند، و زخم‌هایی که پشت نقاب خواهرانه پنهان می‌شوند.
تاریخ نشان داده قدرت زن، اگر علیه زن مصرف شود، می‌تواند از هزار تبعیض قانونی هم ویرانگرتر باشد.
وقتی زنی، زن دیگر را به خاطر پوشش، موفقیت، یا حتا انتخاب‌های شخصی‌اش می‌کوبد، در حقیقت ستون‌های همان زندانی را محکم‌تر می‌کند که هر دو در آن اسیرند.
سؤال اصلی اینجاست: تا وقتی که زنان، تیغ را روی هم می‌کشند، چه‌طور می‌خواهند شمشیرشان را علیه نابرابری بیرون بکشند؟
تا وقتی زنان به حقوق خود اِشراف ندارند، چگونه قرارست دخترانی تربیت کنند که توانایی محافظت از خود را داشته باشند؟...
