کلی خرج قلم چی و گزینه دو و این کلاس واون کلاس و همه چی کرد که کنکور قبول بشم علارقم تلاش هام قبول نشدم و مایه سرافکندگیش شدم (همیشه اینو بهم میگه)
شکست عشقی خوردم وچون کسی پشتم نبود ونمیدونست کلی ضربه روحی خوردم که تا عمر دارم جای زخما رو تنم میمونه
پدرم هرگز محبت کلامی بهم نکرد ونمیکنه چون معتقده دختر نیاز ب محبت نداره
کلی درد جسمی گرفتار شدم تو سن کم که سرتون رو درد نمیارم...
کلا حس میکنم تو این زندگی پیر شدم واقعا پیر شدم احساس سرافکندگی شدید دارم
هنوز نتیجه نیومده که مگه ترازت چند شده گل؟
خب به نظر میرسه اونم چندان پدر خوبی نبوده این به اون در
پدرت برای تو خوب نبوده
و اونم برا دخترش بابا خوبی نیست
کنکور رو الکی بزرگ نکن
کی بتدریج به جایی رسید
شکست عشقی هم که باد هواست
به خودت برس اینا رو ول کن
البته کاش پدرت طور دیگه ای رفتار میکرد
متاسفانه کنکور قبول نشدی، و خوشبختانه کنکور تو این دنیا، همه چی نیست، اصلا نگران نباش، تو قطعا تو زمینه‌‌های دیگه استعداد داری، اونا رو پیدا کن، دنبالشون کن ، شکوفاشون کن، قطعا موفق میشی
نقطه اول مشکلات من از پدرم شروع شد
محبت نکرد و من محبت رو از کوچیکی تو دیگران گدایی کردم همین شد که عاشق یه مرد اشتباه بشم همین شد که حتی تا الان خلا عاطفی شدید دارم 🥲
دوست ندارم دیگ مقصر بدونمش چون خودش اشتباهاتشو قبول نمیکنه و همچنان ادامه میده
