از آغوشت بوی سوختن می‌آید
دانم که آتش چشمانت قلبم را به آتش می کشد
ذهن گوید که راه رفته را نرو
اما ذهن نداند که در مقابل تو
همچو مادر در برابر فرزند بی اختیارم
شبا قبل خواب می‌نویسم میخوام یچیزی گرفتم از این ببعد توش بنویسم حداقل شاید یروزی بدرد خورد
بنازم قلمی که دارییییی
اینم مال صبحه
ما آن‌قدر شبیه شدیم
که درد هم
بین‌مان گم شد
میخواستم تو را در خود ببینم
اما زیبایی چشمانت مرا در خود حل کرد
زیبایی رخسارت بینایی مرا گرفت
دیگر چیزی در جهان بجز تو نیافتم
همچو ولگردی گم گشته در سیاهی آسمان عشق
به‌دنبال یافتن مسیرم بودم
همچو ماه از پشت ابرهای تیره سر باز زدی
و نور درخشان عشقت مسیر زندگی ام را روشن ساخت
ذهن گوید که راه رفته را نرو
اما ذهن نداند که در مقابل تو
همچو مادر در برابر فرزند بی اختیارم
این قسمت عالی بود👌🏻
