مدتیه ذهنم درگیر یک موضوع شده و دوست دارم نظرتون رو بدونم.
اینکه آیا یک خانم بعد از ازدواج باید شاغل باشه و درآمد داشته باشه یا اینکه خانهداری و فرزندداری بهتنهایی کافی هست؟
من وقتی اطرافم رو نگاه میکنم، چه در بین فامیل و چه دوستان، کمتر خانم متأهلی میبینم که بیرون از خانه کار کنه. بیشتر وقتشون صرف خانهداری یا رسیدگی به بچهها میشه. حتی وقتی به بعضی بلاگرهای اینستاگرامی نگاه میکنم (بهخصوص مادرها)، میبینم که زندگیشون بیشتر روی بچهها و خانهداری متمرکز شده. حالا شاید از صفحهشون درآمد داشته باشن، اما بهمعنای شغل تماموقت بیرون از خانه نیست. مثلاً روزی ۸ یا ۱۰ ساعت بیرون از خونه کار کنن
بیشتر وقت خانه هستن یعنی کار اصلی اونها خانه داری یا فرزند داری هست.
از طرف دیگه، بعضیها معتقدن زن باید حتماً شغل و درآمد مستقل داشته باشه تا وابسته به شرایط مالی همسر نشه و بتونه رشد فردی و اجتماعی خودش رو ادامه بده.
برخی هم میگن فشار کار بیرون از خانه + مسئولیت خانواده میتونه باعث خستگی و فرسودگی بشه و برای همین خانهداری یا شغل پارهوقت انتخاب بهتریه.
میخواستم از شما بپرسم:
در اطراف شما زنان متأهل بیشتر چه مسیری رو انتخاب میکنن؟ شاغل بودن یا خانهداری؟
به نظرتون داشتن شغل برای زن بعد از ازدواج یک «نیاز» هست یا بیشتر «انتخاب شخصی»؟
اگر خودتون در آینده ازدواج کنید، ترجیح میدید شاغل باشید یا وقتتون رو بیشتر برای خانواده بذارید؟