چند ساله میشناسمون یه بار ب خانمش توهین نکرده
مرد سر ب زیر همش ازخونشون صدای خنده زن وبچه اش میاد
اما شوهر من چی همش فحش
دیشب خونه تمیز میکردم میگفت برای کی داری تمیز میکنی ؟
توماشین میشینیم همش داد میزنه میگه مگه ولگردیم بریم بچرخیم
توسال ۱۳۰۰ گیر کرده عین مردای اون زمونه
بخدا حوصله خودمم ندارم حتی موهامو رنگ نمیکنم همش افتادم کوشه خونه
ازش چیزی نمیخوام ک باز دادوبیداد نکنه
مرد همسایه رو می بینم دلم میلرزه کاش شوهرم مثل اون بود
دیگه بهتره اگه بچه داری با این درد کنار بیای
والا شوهر منم بداخلاقه که هیچی، یکم صدام خوشحال باشه کلی توهین میشنوم
دقیقا اینچیزا ادمو دلسرد میکنه ولی الان همه میگن تحمل کن اما مرد بگه با اینت مشکل دارم فوووری میگن باب دلش باش خیانت نکنه😑
سخته ولی چ میشه کرد توفیق اجباریه بمونی بسازی بریزی تو خودت
بخدا قسم انقدر باهاش راه میام که خودم تعجب میکنم از اینهمه صبوری و متانتم
یکم صداش رفت بالا پسرم داشت صورتشو میشست همونطوری از دستشویی زد بیرون بنده خدا استرسی میشه بش گفتم چیزی نیست چیزی نیست
اصلا اصلا اصلا اصلا بهش پیشنهاد نمیدم جایی بریم، اب بخاد از رو دلسوزی نمیگم شربت خنک اماده س بیارم چون اونو میکنه یه دعوا...
امروز ازش پرسیدم نهار اماده س میل داری، گف تو همین یه کارم میخای به زور انجام بدی
غذا درست کردنم که وحشتناکه نباید صدا قاشق بیاد، یا میگه خونه گرم کردی چه وضعیه نخواستیم و داد بیداد، من که پای گازم گرمم میشه اینهمه غر نمیزنم خلاصه دردسری دارم با کنار اومدن باهاش
وای منم اینجوری ام
