سر هر چیزی خیلی گیر میدم و بزرگش میکنم
مثلا با مامانم که بحثم میشه انقدر اون بحث کوچیکو تو ذهنم بزرگش میکنم و بهش پر و بال میدم که میشع یه دعوای بزرگ و بعد همششش حرفمو و نیش و کنایه هامو تکرار میکنم
بعدش که دعوامون تموم میشه تازه یادم میفته که اشتباه کردم و عذاب وجدان شدید میگیرم و همش خودمو سرزنش میکنم تا ساعتها همش بهش فکر میکنم و غصه میخورم
بعد به خودم میگم نگاه کن دیروز کار خوب انجام دادی ، مثلا دیروز دل مادرتو شاد کردی براش جبران کردی و اینقدر بهش خوبی کردی ولی الان دلشو شکستی همه اون کارای خوبتو از بین بردی
و خدا هیچوقت نمیبخشتت
چون کار هر روزمه 😔
الانم با مامانم بحثم شد می‌دونم تقصیر من بود ولی عذاب وجدان ولم نمیکنه همش با خودم میگم چه گناه بزرگی کردم خدا هیچوقت منو نمیبخشه و دل مامانم باهام صاف نمیشع
بنظرتون اگه این رفتارم از روی وسواس باشه خدا میبخشتم و برام گناه نمی‌نویسه؟؟؟؟؟
