همیشه به من گفتند حساس
گفتند اینقدر غصه نخور لذت ببر ولی من نمیدونم لذت بردن چی هست نمیخوام هم زور اضافی بزنم برای حس لذتی که به صورت طبیعی تو زندگیم نیست و نمیاد
زندگی سخته و من نمیتونم تظاهر کنم اینطور نیست
اتفاق عجیبی هم تو زندگیم نبوده بقیه میگن وضعت هم خوبه بچه بیار ولی من اینقدر از زندگی متنفر شدم که حتی از تصور اینکه یه بچه دنیا بیارم‌هر دو با هم زجر بکشیم اشکم در میاد و وقتی فکر میکنم هنوز تو این دنیا نیست و در نبودن به سر میبره قلبم آروم میشه
ولی وای از اوردر های خالی از درک بقیه
دستور میدن لذت ببر بچه بیار و مدام تهدید میکنند اگه امروز شاد نباشی یا اگه الان بچه نیاری سنت بره بالا حسرت میخوری چرا نمیفهمن لذت بردن دستوری نیست؟ یا حس خوب به مادر شدن اینطور پیش نمیاد؟
