که یوقتایی مث الان که دارم جون میدم از دلتنگی و بی حوصلگی زنگ بزنم خاهری خاهرزاده ایی زنداداشی فامیلی کسی میگفتم پاشو بیا پیشم باهم چای و عصرونه بخوریم یا بریم بیرون .... آخ خداااا چقد سخته غریبی و بی کسی
اون موقع هم میبینی ملت هزارتا کار دارن کسی نمیاد
خودتی و خودت کلااااا
اونموقع هم شاید نمیومدن
برو باشگاه
دوستی چیزی پیدا کن باهم برید بیرون
مام که تو شهر خودمونیم یکی نیست باش چایی بخوریم خیلی ناراحت نباش
الان میشینم به حالمون زارزار گزیه میکنم
آرزومه یه عصر دلم گرفت برم پیش یکی چایی بخورم
آرزومه به یکی بگم میای بریم دور بزنیم
غربت بینهایت سخته
کم کم عادت میکنی سالهای اول که اومده بودم شهر دیگه خیلی عصرها دلم میکشید برم جایی یا کسی بیاد الان دیگه اصلا البته فکر کنم از افسردگیه
من شهر خودمم تنهام
کاش از اول تنها بودم
اصلا محبت کردن نتیجه عکس میده باور کن حتی توی همین سایت
چقدرررر درک میکنم :)
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
