من تو زندگیم واقعا آدم شادیم
ولی تا حالا از دست دادنو تجربه نکرده بودم
به علاوه اینکه نحوه ی مرگ عزیزِدلم هم خیلی بد بود
جوونم بود و بدتر منو میسوزونه
چندروزه فوت کرده و امشب واقعا میخواستم دیوونه بشم هی با خودم میگفتم کاش بشینم به درگاه خدا دعا کنم بلکه زمان برگرده عقب و نزارم زمینه اتفاقاتی که باعث مرگش شد پیش بیاد
شما چطور کنار اومدید؟
روحشون شاد
خیرات بدید براش
دونه دادن به پرنده ها خیلی خوبه
کنار نیومدم هر لحظه منتظرم بگن زندست
کنار نیومدم هنوزم جای خالیش تو قلبم حس میشه و همیشه یچیزی کمه..
همین امشب سر نماز کلی اشک ریختم
به گفته ی حضرت علی ع: فکر کن عزیزت رفته یه مسافرت طولانی مدت جای دور که قراره بعدها که زمانشم مشخص نیست، بری پیشش
چی بگم؟
دیگه گذر زمان آدمو یکم آروم میکنه ولی هیچوقت از ذهنت نمیره
من مامانم تو لحظه لحظه زندگیم هست همچنان
تنها دلخوشیم اینه که چند شب یه بار خوابشو میبینم((((:
خیلی سخته بعد ۴ سال هنوز فک میکنم هست هنوز فک میکنم دوباره میبینمش
سالها طول کشید و شبا انقدر تنهایی زیر پتو گریه کردم تا با درد کنار اومدم اما با نبودنش هرگز چون همیشه جای خالیشو حس میکنم
هر چقدر مامانم، داداشم و شوهرم کنارمن اما من هنوز بابامو میخوام💔🕊
