سلام
بچه ها از سیاست ها زنانه وقتی قهری چی میدونید؟
من همیشه بعد هر دعوا خودم رفتم جلو برای عذرخواهی
حس میکنم تو زندگی ما این دیگه قانون شده من همیشه عذرخواهی کنم
چون کسیو ندارم و مدام تو خونه تنهام نمیتونم جلو خودمو بگیرم با همسرم قهر بمونم
میخوام این سری نادیده بگیرمش
روانشناسا میگن نکنید جای خوابتونو سوا نکنید کامل قطع ارتباط نکنید اما میخوام
نه ارتباطی بگیرم نه حرفی بزنم
برای اینکه حسااابی نسبت به رفتار ها و حرفاش پشبمونش کنم
چیکار کنم؟
سرد باش اگ پرسید چرا اینطور مبکنی صادقانه جواب بده
هر وقت اشتباه کردی عذرخواهی کن
پیشنهاد میکنم کتاب زنان زیرک رو بخونید
جداکردن رخت خواب هیچ کمکی نمیکنه و بیشتر رابطتتونو خراب میکنه
امروز اومد خونه محل ندادم
سرد بودم
اصلا به روی خودش نیاورد
موقع خواب رفتم بوسش کنم از دلش دربیاره
گف محل ندادی منم محلت نمی‌دم
در کمال خونسردی خودشو برای من می‌گرفت
منم از اتاق پراش کردم بیرون بخوابه
انگار نقطه ضعف‌های من شده براش کنترل زندگی
بنظرم قهر یه کار بچگانه ست راحت با آرامش دلیل ناراحتیتو بگو زندگی میدون جنگ که نیست... وقتی با گفتگو مشکلتون حل شد دیگه قهری وجود نداره که یکی بره برا آشتی و...
، حتی اشتباه اگر از جانب همسرتون هست باز شما عذرخواهی میکنید؟🤔
ببین کاملا میفهمم چی میگی اما انگار من خودم نسبت به زندگی سرد شدم
واقعا انگیزه آبی برام نمونده
این آقا هم دیگه گوش شنوا ندارع
همش در حال فراره
مدام منو با مادرش مقایسه میکنه تو مهر و محبت
که مادرش در مهر و محبته من نه
نمی‌خوام دیگه جنگ کنم
توانی ندارم
میخوام فاصله بگیرم
بلکه تو فاصله قدرمو بدونه
اما انگار خودشم از خداشه فاصله بندازم
