بچه ها من دوستم مجرده همسن خودمه.۳۱ سالشه. استاددانشگاهه.
داره همزمان دکترای روانشناسی میخونه
مثل بلبل فرانسوی بلده صحبت کنه.
آشپزی و شیرینی پزیش هم عالی
صداشم خیلیییی قشنگه.چهرشم بیبی فیسه و خیلیییی جوونه انگار ۲۳سالشه بهش نمیاد ۳۱ باشه
من یکم بهش غبطه میخورم.خودم متاهلم بچه دارم.معلمم ولی سطح زندگیم اصلاااا مثل اون نیست
همیشه بهش حسرت میخورم
همه عاشقشن مرد و زن
همش میگن خانم دکتر
من حسودیم میشه
به چیش حسودیت میشه؟
خيلى خودت و درگيرش كردى
حسادت نکن هرکس داستان زندگی خودشو داره اگر همسر خوب داری اگر بچه خوب داری و باهم رابطتون خوبه شکر کن
شما بیچاره کردی این دوستتو
بیخیال شو دیگه چقدر حسودی به خدا زشتهه
من از لحاظ تحصیلات و موقعیت شعلی و . خیلی خوبم ولی ۲۶ ازدواج کردم ۲۹ بچه دار شدم الان می گم ای کاش اختلاف سنیم کمتر بود شغل سبکتر و زمان بیشتری داشتم برای بچه هام .. بلد بودم بچه نوجوونم رو مدیریت کنم که به نظر همه بی نقص و عالی هست ... ای کاش ... اما از نظر بقیه حداقل دوستا و فامیلا مثلا الگو هستم
بنابراین تو از دل اون آدم خبر نداری حسرت زندگی هیچکس رو نداشته باش
