بچه ها من عقدم قبل از ازدواج از این شخصیتای عشق سفر بودم کل مجردیم در حال ماجراجویی بودم.اصلا سبک زندگیم اینجوری بود.وقتی با شوهرم اشنا شدم فکر کردم اونم مثل خودمه.ولی الان که ازدواج کردیم بعد از گذشت بیشتر از یکسال نتونستم قانعش کنم باهم یه سفر کوچولو بریم و عملا بعد ازدواج خانه نشین شدم دلم لک زده واسه سبک قبلی زندگیم.از همه روشی هم استفاده کردم که قانع شه باهم بریم سفر ولی میگه نه فقط با خونواده ی خودم میریم سفر.خودمم تنها نمیذاره برم.خونوادش ادمای خوبین اما من اینجور مسافرت دوست ندارم که دسته جمعی با خونواده ی اون باشه هیلی از لحاظ روحی خسته میشم دوست ندارم.حالا خونوادش برنامه ی سفر ریختن اونم جایی که من خیلی دوست دارم به خاطر من میخوان ببرنم اونجا.به نظرتون باهاشون برم؟یا سفت وایسم بگم دسته جمعی نمیام.که شوهرم یاد بگیره انقدر خودرای و خانواده دوست نباشه.میترسم دلخوری بدی پیش بیاد اگه نرم
حالا یه بار با خانواده برو
حالا یبار برو ببین خوش سفرن؟
باید دوتا بزنه تو دهنت تا قدرشو بدونی?سعی کن به این جیزی گیر ندی اول زندگی بیخیال باش یه مقدار حساس نشو
حالا که میخوان بخاطر تو به سفر برن خیلی زشته یکی نمیام
من و نامزدم هم که عشق سفر بودیم خانوادم اجازه نمیدادن
چرا خدا همه چیو باهم به کسی نمیده
دلخوری که پیش میاد چون شما رمانتیک عاشقانه دوسدارین اون فکرش مردونه ترمیخواد برای مسافرت میگه دستجمعی باشه بگو بخند کباب درست کردن چای آتیشی و ...
حالا فعلا یکبار با خانواده همگي با هم برید به قول خودت حداقل بعد از یکسال هست پس برای روحيه ات خوبه
فقط رفتی اونجا که سفر رو کوفت خودت و بقيه نکن و هیییییی بهش نگو ،اين دفعه دسته جمعی اومدیم ولی دفعه هایی بعدی از اين خبر ها نيست
اصلا از اين حرف ها نگووووو بذار به خودت و بقيه خوش بگذره
ولی برگشتی، سفر های بعدی ر و بدون خانواده برنامه ريزي کن البته با حفظ احترام کامل
همسرت ترسوعه؟
