توی این ۲۴ سال که از خدا عمر گرفتم تنها چیزی که از خونمون به یاد دارم ناراحتی و غمه.
همش مامانم مریضه. همش یه چیزیش هست.
همش با بابام قهره.
از یه طرف فقر
از یه طرف خواهرهای خودخواه که اصلا هیچ مهر خواهری بینمون نیست. باهاشون حرف میزنم جوابمو نمیدن😔
دیگه از این زندگی حالم بهم میخوره
یه نقطه‌ی خوب توی زندگیم نبود. حداقل یکی پیدا نشد که دوستم داشته باشه و از این شرایط نجاتم بده.
یه دختر تنها که خودش نمیتونه از این خونه بره. باید ازدواج کنه
دلم خیلی گرفته
کاش بمیرم
منم مث تو تازه بچه طلاقم هستم من
باور کن همه مشکلات دارن بدتر ازینم دارن
تلاش کن به جاهای خوبی برسی
و ادم های درست حسابی بیان دورت و ایشالا با یه جنتلمن اشناشی برا ازدواج
خیلی سخته ادم حتا جون تمرکز کردن رو خودشم نداره که خودشو نجات بده
گل قشنگم نمیدونم چی بگم امیدوار بشی ولی انشالله یکی میدا بشه انقد دوست داشته باشه ک فراموشت بشه
متاسفانه خیلی از اینهایی که میگی درمونش فقط پوله
فقط نیاید بگید پول خوشبختی نمیاره که قطعا نبودنش بدبختی میاره
