البته که همین طلا رو بسختی خریدم.. تو اوج گرونی یا ذره ذره کار کردن.
حالا باید بفروشم یکسال با مادرشوهر زندگی کردم جیگرم کباب شد.
هیچ سرمایه ای نداریم و بدون حمایت خانواده ها بودیم...
حتی جهاز نداد مادرم و خودم دارم میگیرم
😔😔😔 شغل مون کارمندی... فقط امیدم بخداس
خوب شما ک سرکاری و خونه نیستی بازم اذیتت میکنن ؟
ارامش مهمتره بازم میگیری
وای چقدر شبیه منی منم سه ساله با خواهر شوهر طبقه همکف هستیم چون کرایه کم میگیره و رهن ندادیم و نداشتم اونجا نشستیم خیلی سخته همش پایین دیوانه شدم
والا که آرامش نداشتم
با یک برادر شوهر بزرگ مجبور بودم با لباس پوشیده و سال و مقنعه راه برم تو خونه.
تو اتاق زندانی بودم و جرات نداشتم برم آشپزخونه یک غذا برای خودمو همسرم بزارم.
لعنتی دستمون خیلی خاااالیه.... برای رهن خونه اینقدر فشار آوردم که همسرم گفت همین دو تا النگوت بفروش . چون نداشتیم هیچی. اما ته دلم میگه درست میشه ... خدا کمکمون می‌کنه..
قسط وسایل هم مونده. خیلی سخته بدون حمایت خانواده زندگی رو شروع کنی.
متاسفانه خانواده همسرمم یک ریالی کمکمون نکردن
خدارو شکر شغل دارین.....برو با خیال راحت خونه رهن کن.......وقتی میبینی آرامش نداری.......هیچی به اندازه ی آرامش مهم نیست.......انشالله دوباره طلاهاتو خرد خرد میخری
ای جاااانم
الهی خدا صد برابر بهت بده.
واقعا پیامت حال دلمو خوب کرد. ممنونم ازت. امید دادی بهم
من طبقه ی بالای مادرشوهر بودم زندگی م جهنمی بود وای به حال خونه بودن
شما توی یک خونه واقعا خیلی سخته ما طبقه همکف هستیم دیوانه شدم باز دراش جدا بود خوب بود کمتر میومدن هروقت میرن بالا یک سرک هم خونه ی ما رو میکشن وقتی تازه ازدواج کرده بودیم کمتر میومدن الان که یک دختر دو ساله دارم به خاطر اونم شده بهانه دستشون همش میان با همیشه خوب تنها بودم خودمو به خاب میزدم می‌رفت
