سلام من نزدیک یکساله ازدواج کردم به خاطر حساسیت های شوهرم مجبور شدم چند تا از دوستام را که خیلی باهاشون صمیمی بودم کنار بزارم
بچه های بدی نبودن ما با هم تو مسجد رفیق بودیم
دیشب تو مراسم عموم دیدمشون
بی معرفت هیچ کدوم یک احوال از من نگرفتند
دلم شکسته
احساس کسی را دارم که فراموش شده
جمع اون ها هنوز جمع بود دقیقا همون تعداد همون نفرات
من هم بودم ولی انگار اصلا حضور نداشتم
احساس میکنم اون ها هم حق دارن من این مدت نمیتونستم باهاشون در تماس باشم
ولی آیا منم باید اینطور نادیده گرفته بشم
حق داشتن ابج شما گذاشتی اونارو کنار
بله
تو اونارو کنار گذاشتی طلبکار هم هستی
خیلی بدم میاد از اونایی که تا ازدواج میکنن با دوستاشون قطع رابطه میکنن
خودت کنار گذاشتیشون خودتم ناراحت میشی؟
تو به شوهرت بگو با رفیقات کات کن میره کات میکنه؟
دختر خوب شما خودت کناره گرفتی
توقع داری اونا چیکار کنن؟!
اگه به هر دلیلی تصمیم گرفتی با اونا ارتباط نداشته باشی
توقع نداشته باش اونا پیگیر شما باشن
توقع نداشتم پیگیر من باشند ولی وقتی بعد مدت ها یک دوستی را هر چقدر قدیمی میبینی
کاملا بی تفاوت ازش میری یکجا دیگه میشینی
البته یکی از اون افراد دختر عمو خودم بود
من توقع نداشتم مثل قبل صمیمی باشیم
اما نمیتونستیم چند دقیقه مثل دو تا آدم معمولی صرفا به دلیل پیوند های قبلی احوال هم را بگیریم...
