تحریم‌ها یه موضوع خیلی پیچیده و چندوجهی هستن، نه اینکه فقط بخوان یه سری چیزها رو ممنوع کنن یا اجازه بدن!
اول اینکه، موبایل، اینترنت، شبکه‌های اجتماعی و این چیزای دیجیتال که به نظر خیلی مهم می‌آن، رو تحریم نکردن چون این‌ها بخش جدانشدنی زندگی روزمره، کسب‌وکار و حتی ارتباطات بین‌المللی هستن. اگه اینا رو قطع می‌کردن، مشکلات خیلی بزرگتری به وجود می‌اومد که به نفع هیچکس نبود. تازه، این ابزارها می‌تونن کانال‌های نفوذ و کنترل نرم برای کشورهای تحریم‌کننده باشن، پس اینطوری راحت ازشون نمی‌گذرن.
، خیلی از محدودیت‌ها و فیل‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ترها رو خود ما ایجاد کردیم؛ مثل فیل‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر شبکه‌های اجتماعی و محدودیت‌های اینترنت که ربطی به تحریم آمریکا نداره و بیشتر به سیاست‌های داخلی برمی‌گرده.
درباره کالاهای لوکس، لوازم آرایشی و دخانیات هم باید بدونی که خیلی از این کالاها تو خود ایران هم تولید میشن و بازار داخلی قابل توجهی دارن. کلی از این محصولات هم از کشورهای دیگه مثل چین، دبی و بعضی کشورای آسیایی وارد میشن و همه‌چی به آمریکا ربط نداره که فکر کنیم آمریکا داره عمداً ما رو وابسته به کالاهای لوکس می‌کنه یا میخواد جامعه رو خراب کنه.
در واقع، تحریم‌ها بیشتر به هدف فشار اقتصادی، محدود کردن دسترسی به فناوری‌های حساس و نظامی و کنترل اطلاعات هستن، نه اینکه بخوان سبک زندگی مردم رو از طریق واردات لوازم آرایشی تغییر بدن.
ضمن اینکه بازار واردات خیلی گسترده‌ست و ایران از راه‌ها و مسیرهای مختلفی کالا وارد می‌کنه، چه رسمی چه غیررسمی. پس اینکه بگی همه‌چی از آمریکا میاد یا تحریم‌ها همه چیز رو بسته، درست نیست.
بهتره قبل از اینکه درباره یه موضوع به این پیچیدگی نظر بدیم، کمی بیشتر تحقیق کنیم و منابع معتبر رو بررسی کنیم تا بتونیم درست قضاوت کنیم.
