من مدتی کلاس گویندگی میرفتم خیلی دلم میخواست کتاب داستان بخونم و پادکست تولید کنم. دوستام هم از صدام خیلی تعریف میکردن. خیلی الکی ولش کردم، الان اتفاقا دستم خورد یکی از فایل های ضبط شدمو گوش کردم چقدر لحن و صدام به گوشم دلچسب اومد، حس کردم چه ظلمی به خودم کردم که ادامه ندادم. هم حس قشنگی داشت هم خیلی حس بدی گرفتم.
دلیل اینکه مردد هستم برای ادامه اینه که دست تو این کار خیلی زیاد شده و حس میکنم کلا پادکست و داستان چندان طرفدار زیادی نداره، من بیشتر کتاب های داستانی علاقه دارم، اولین کتابی که گویندگیشو تمرین کردم بابا انگ دراز و آنشرلی بود
دلیل دومم هم امکانات بود، چون قصد کسب درامد ازش روندارم دلم نمیاد هزینه کنم یه میکروفون خوب بگیرم برای ضبط
